Het vrouwelijke bevindt zich momenteel in een zeer kritieke toestand. Vrouwen zijn bang voor hun eigen vrouwelijkheid in zijn meest krachtige vorm, zonder enig echt begrip van hoe zij (of het) functioneert. Het vrouwelijke is niet meer verbonden met haar hart, intelligentie, aard en haar lichaam. Ze is overtuigd van alle manieren waarop ze niet goed genoeg, mooi genoeg of sterk genoeg is. Ze heeft te horen gekregen dat ze zich moet ‘harden’. Ze is tot afwijzing van haar ware zelf gedreven, gedwongen zichzelf te vergelijken met onrealistische visies van schoonheid.
Het vrouwelijke is mishandeld door de maatschappij, het onderwijs en mannen. Vrouwen gaan in de meeste gevallen door het leven zonder ooit volledig te rijpen in hun wilde en ontvankelijke vrouwelijkheid. In plaats daarvan beweegt ze zich door haar leven in een staat van pijn, verdriet, verlangen, wantrouwen, verwarring en kinderachtigheid. Ze ervaart nooit haar volwassen liefde. Ze ontmoet nooit haar natuurlijke staat van vrouwelijk zijn! Het werk dat ik doe met vrouwen is om daar verandering in te brengen.
